De Europa gevestigde Overseas Progressive Pakistanis (OPP) en New Women Connectors (NWC), hebben samen onderzoekers, academici, activisten, schrijvers, journalisten en studenten uitgenodigd om te discussiëren over bestaande en opkomende transfobie in verschillende delen van de wereld, speciaal in Europa. Het idée erachter was om de biologische, sociale, culturele, religieuze, emotionele, psychologische en ecomomische aspecten van het slachtofferschap waarmee een transgender wordt geconfronteerd als gevolg van vervormde percepties, overtuigingen en het daaruit voortvloeinde gedrag, beleid, structuren en systemen aan het licht te brengen. Zowel OPP als NWC, die zich inzetten voor humanistische idealen als gelijkheid, diversiteit, rechten en vrijheid, hebben dit initiatief genomen om de stilte door middel van een respectvolle en vreedzame dialoog over dit gevoelige onderwerp, een taboe in meeste delen van de wereld, te doorbreken. Het evenement werd gemodereerd door Waheed Bhatti, een kerngroeplid van OPP en Anila Noor, uitvoerend directeur van NWC.

 

Een hooggekwalificeerd, ervaren en gepassioneerd panel, bestaande uit Lilith (een transvrouw en activiste), Dr. Laine Munir (senior onderzoeker, jurist en antropoloog) en Tina Dixson (senior academicus en activiste) werpen licht op de biologische, juridische, economische, emotionele, culturele en religieuze aspecten van de kwestie. De panelleden bespraken het lot van transgenders in Pakistan, Zuid Azië, Europa en andere delen van de wereld, waaronder Australië om aan te tonen dat afwijzing, vooroordelen en volstrekte discriminatie voortkwamen uit het patriarchale gezin, religieuze overtuigingen, sharia-opvattingen, onderwijssystemen en culturele normen die vertaald zijn in individueel gedrag en staats- / wettelijk beleid.

 

Lilith deelde haar persoonlijke ervaringen als transvrouw en benadrukte dat ondanks de verschillen in intensiteit en zwaarte, de transgenders in elk land en elke samenleving met soortgelijke problemen werden geconfronteerd, die voornamelijk worden veroorzaakt door patriarchale ideeën over gender en macht. Ze vertelde dat dualistische benaderingen van zwart en wit, man en vrouw, goed en slecht, elke andere realiteit als aberratie, afwijking, samenzwering, ziekte of zonde verwierpen. Ze zei dat de staat en het recht in Europa relatief attent voor hen waren, maar dat ze niet met de staat samen leven, maar dat ze in een staat leven met mensen die dezelfde stereotypen aan houden. Ze stond erop dat de patriarchale machtsdynamiek alleen op individueel en gezinsniveau zou kunnen worden afgezwakt. Ze verwachtte geen positieve verandering tenzij de negatieve profilering in leerstof en het bespotten van creatieve culturele uitingen wordt gestopt.

 

Dr. Laine Munir deelde haar onderzoek naar de Pakistaanse samenleving en noemde veel positieve juridische en sociale ontwikkelingen, vooral na 2009 toen transgenders het recht kregen om juist gedocumenteerd te worden zonder hun seksuele of genderrealiteit in gevaar te brengen of te verbergen. Ze zei dat Pakistan een van de meest vooruitstrevende landen was op het gebied van transgenders, maar dat er een enorme kloof bestond tussen wettelijke bepalingen en negatief maatschappelijk gedrag, discriminatie en slachtofferschap, waaronder marteling, seksueel misbruik, spot, vernedering, verkrachting en moord. Ze zei dat er geen betrouwbare database was van hun werkelijke populatie en totale minachting op de arbeidsmarkt. Ze zei dat traditionele ruimtes in de samenleving die aan 'Khwaja siras' zijn gegeven doorr de Mughal-cultuur en later ook de Pakistaanse samenleving verdwenen waren.

 

Tina Dixson vertelde over haar ervaringen en observaties met betrekking tot transgenders in Australië, vooral wanneer ze asiel zoeken. Ze zei dat de kern van het probleem was er niet bij te horen, angst om zichzelf te accepteren in een omgeving van bestaande en toenemende vreemdelingenhaat en racisme. Ze wees op het probleem van gebrek aan bewustzijn en training voor beleidsmakers in alle lagen van de staat en de samenleving, wat resulteerde in een onjuiste gegevensverzameling. Ze besprak praktische problemen waarmee transgender asielzoekers worden geconfronteerd, zoals ontoereikende vertaaldiensten, onveilige huisvesting, intimidatie, geweld, discriminatie, beperking op de arbeidsmarkt en algemeen maatschappelijk gedrag van afwijzing. Ze zei dat LGBT-mensen alle culturen en samenlevingen vertegenwoordigden. We moeten allemaal werken om een einde te maken aan deze fobie die bestaat voor vrouwenrechten of vluchtelingenrechten of transgenders. Ze zei dat het niet gaat om tolerantie of inclusie, maar om recht op waardigheid. Als we mensenrechten, vrouwenrechten of diversiteit serieus willen nemen, is dat niet mogelijk zonder de rechten van de transgenders te beschermen.

 

Tijdens de vraag  en antwoord sessie besprak dr. Ishtiaq het punt dat dr. Laine Munir naar voren bracht over de vraag of de wet reflectief of ambitieus moet zijn. Hij zei dat de wet de mensen moet motiveren en opleiden. Hij gaf als voorbeeld de afschaffing van de doodstraf in Europa, zelfs tegen de wil van het volk en hun culturele normen en warden in. Hij bekritiseerde culturele en religieuze opvattingen tegen gemarginaliseerde bevolkingsgroepen in India en Pakistan. Hij zei dat hoop op verbetering alleen kan komen door seculiere en democratische benaderingen gebaseerd op gelijkheid en rechten.

 

Op de vraag waarom transgenders gedwongen waren om op straat te bedelen of om  tegen hun wil in de prostitutie of dans te geraken en een opmerking dat Iran de operatie op staatsniveau faciliteert, antwoorde Lilith dat Iran de operatie heeft opgelegd om hen te dwingen mannen of vrouwen te zijn. Ze zei dat niemand gedwongen zou moeten worden om een operatie te ondergaan. In antwoord op een andere vraag zei ze dat omhoog klimmen (een transvrouw die man wordt) meer acceptabel was dan afdalen (een transman die vrouw werd). Ze vertelde dat er elke twee dagen over de hele wereld een Transvrouw wordt vermoord.

 

 

In reactie op een opmerking over de pathologie van een transpersoon, zei Waheed Bhatti van OPP dat het geen ziekte is, het geen keuze is, het geen pil is om in te nemen om weer gezond te zijn. Ons doel vandaag is om bewustzijn te creëren. We moeten deze normen en concepten betwisten. Genderidentiteit is niet iets waarover anderen mogen beslissen, het is een persoonlijke beslissing die we moeten respecteren met waardigheid. Ze zijn meer dan normaal, het zijn geweldige mensen, zoals ieder van ons, gelijkwaardige mensen die recht hebben op alle rechten en vrijheden.

 

Verslaggever: Shiraz Raj